Man of the Year

Na małej, odległej od wszystkiego wsi. Wsi, na której był tylko jeden sklep, jeden strumyk i jeden rozsypujący się przystanek autobusowy. No i oczywiście PGR. Na tej wsi wychował się mój Tata. Wychował się, dojrzał i w końcu wyprowadził do miasta. Małego podlaskiego miasteczka. Gdzie był więcej niż jeden sklep. Był kościół, poczta i pewnie nawet księgarnia. 
Długo tam jednak miejsca nie zagrzał. Od kiedy pamiętam, on wiecznie gdzieś gnał. Ciągle przyglądał się życiu i wykorzystywał wszystkie swoje zmysły by to życie sobie i nam polepszyć. 
Handlował dywanami, złotem, pracował przy wyrobie drewna. Zawsze miał głowę pełną pomysłów.

Długo bym mogła o nim opowiadać. Nie robię tego prawie nigdy. Czuję, że on nie bardzo byłby zadowolony. Więc jak najkrócej umiem, wam to opowiem. 
Z małej wsi gdzie gonić było trzeba koguta by ugotować obiad, po przez małe miasto na pograniczu Podlasia i Mazur, duży Meksyk w drodze do celu, w końcu osiedlił się w Stanach Zjednoczonych. 
Przyjechał "pod most".  Bez zaczepienia, bez znajomości, bez w zasadzie szans, ale za to z ogromną wiarą że mu się uda. Z poczuciem, że zostawił w Polsce rodzinę po to, by dojść do czegoś lepszego. Czegoś, co pozwoli i jemu i nam po ludzku żyć. Wtedy mając dwadzieścia parę lat może nie zdawał sobie sprawy jak mocno ryzykuje. Jak bardzo szalonym pomysłem był ten Nowy Jork. On dziś mówi, że nie. Że on był od początku przekonany, że mu się uda. Że ciężka praca zawsze zaowocuje. Ja myślę jednak, że nie do końca zdawał sobie sprawę z tego jak trudna i ryzykowna będzie jego droga.
Tego co przeżył, budując swoje początki w Ameryce, nie opowiem pewnie szybko. Może kiedyś. Może jak się zgodzi. Może jak będę czuła, że potrafię. Może. 

A dziś. 
Dziś mój tata podbija Nowy Jork. Tak jak przewidział. Tak jak zawsze czuł i jak zawsze do tego dążył.

Poniżej jest artykuł o nim w Nowym Dzienniku. Można też kliknąć na link i przeczytać artykuł bezpośrednio w gazecie. 

Jestem dumna. Jestem tak bardzo dumna, że nawet nie wiem jak to opisać. Jestem poruszona. I jestem pewna.
Pewna tego, że jak sięgasz po swoje życie, to masz wielkie szanse by to życie Ci się udało. 
Bez względu na to jakie wyobrażenia o udanym życiu masz. Czy będzie to pęd Nowego Jorku czy łąka na małej wsi. 

Link do gazety TUTAJ

Artykuł poniżej: 

"Adam Skarżyński, właściciel i prezes firmy budowlanej Adam's European Contracting Inc., został wybrany przez Pulaski Association of Business and Professional Men – organizację zrzeszającą polskich biznesmenów – Człowiekiem Roku 2014.
Oficjalnie tytuł odbierze podczas bankietu przygotowywanego przez tę organizację, który odbędzie się 8 marca w Terrace on the Park na Queensie, NY. "Jestem bardzo zaskoczony tym wyróżnieniem i początkowo nawet nie chciałem go przyjąć, ale jednak dzięki paru osobom udało się biznesmenom przekonać mnie, żebym się zgodził. W sumie to bardzo miłe wyróżnienie" – powiedział "Nowemu Dziennikowi" Adam Skarżyński.
Laureat jest znanym biznesmenem i właścicielem największej polonijnej firmy budowlanej Adam's European Contracting Inc., zaliczanej również do grona największych tego typu biznesów w Nowym Jorku. Za swoją pracę był niejednokrotnie wyróżniany, w tym tytułem General Contractor Of The Year 2009. Poza tym zdobył pięć statuetek Conservatory Award za najlepszą renowację zabytkowych budynków, otrzymał także list gratulacyjny i podziękowania od byłego burmistrza miasta Michaela Bloomberga za wykonanie remontu wnętrza nowojorskiego City Hall.
Adam Skarżyński pochodzi z Podlasia, do Nowego Jorku przyjechał w 1984 roku bez znajomości języka angielskiego. Przez wiele lat pracował w różnych firmach budowlanych zdobywając doświadczenie, bowiem z wykształcenia jest ekonomistą. Swoją pierwszą firmę w Stanach Zjednoczonych otworzył w 1987 roku. W 1994 roku założył wraz z żoną Małgorzatą Adam's European Contracting Inc.; w lipcu będą świętować 20-lecie jej działalności. Jest to jedyna polonijna firma budowlana zrzeszona w tzw. Unii Związkowej, do której należy od 1996 roku.
Adam Skarżyński jest osobą bardzo pracowitą, ambitną i zarazem skromną. Nie udziela się zbytnio w polonijnych organizacjach – "ze względu na brak czasu i duże zaangażowanie w prowadzenie własnego biznesu" – ale za to jest filantropem i bardzo często wspiera wszelkie poważne inicjatywy, zwłaszcza dotyczące pomocy osobom potrzebującym.
Jego hojność podkreśla także Dariusz Knapik, były prezes Pulaski Association of Business and Professional Men. "Postanowiliśmy wyróżnić Adama Skarżyńskiego tytułem Człowiek Roku 2014 przede wszystkim za jego hojność i wspieranie Polonii. Poza tym nigdy nie odmówił pomocy naszej organizacji i zawsze chętnie z nami współpracował. Jest to człowiek bardzo zasłużony dla naszego środowiska" – powiedział Knapik.
Adam Skarżyński od wielu lat przekazuje duże kwoty pieniędzy na Wielką Orkiestrę Świątecznej Pomocy, wspiera polonijne organizacje charytatywne oraz kościoły, pomaga także indywidualnym osobom poszkodowanym przez los. Kilka lat temu w Czechowicach-Dziedzicach (woj. śląskie) wyremontował szkołę zniszczoną przez powódź. Poza tym często sponsoruje wydarzenia sportowe, zwłaszcza walki polskich bokserów. Jeden z nich – Paweł Wolak – był nawet zatrudniony w Adam's European Contracting Inc. Poza pracą i sportem, jego pasją jest myślistwo, gdzie również może pochwalić się pięknymi trofeami.
W prowadzeniu biznesu pomaga mu żona Małgorzata oraz trzej synowie: Jacek, Łukasz i Michał. Sukces osiągnął tylko dzięki wielkiej determinacji, pracowitości, upartości oraz wierze, że ciężka praca zawsze przynosi odpowiednie profity.
Wywiad z Adamem Skarżyńskim - Człowiekiem Roku 2014 - pojawi się w weekendowym wydaniu "Nowego Dziennika"."

Na tej małej wsi, pamiętam że trzeba było iść dwa kilometry żeby kupić chleb. Było trzeba wystawiać jedzenie na mróz, żeby mięso się nie zepsuło. Było trzeba wykopywać ziemniaki gołymi rękami, bez rękawic. Myć się w misce. I palić w piecu kaflowym by zimą nie zamarznąć. A jak do domu wpadł szczur to się z nim walczyło z widłami w ręku. I to tam mój Tata kiedyś marzył, że podbije Nowy Jork. Jednak wtedy…. kto by mu w te mrzonki uwierzył...

Nie uwierzylibyście jaki ten mój tata jest zwyczajny. W tłumie zupełnie się nie wyróżnia. Jego zdjęcie jest pod linkiem, który powyżej podałam. 

iwona wiśniewska