podła Malinowska

Kiedyś pewna kobieta powiedziała mi, że nie ma się wpływu na dziecko. Że dziecko rodzi się albo dobre, albo złe. Pozwolę sobie tego głębiej nie komentować. A skupić się tylko na tym, że tak jak ludzie są inni i w co innego wierzą i czym innym przejmują się i nad czym innym skupiają myśli,  tak samo ich życia są inne. Ich mieszkania, samochody, pamiętniki i relacje. 

I tak samo co innego z dni swoich czerpią i co innego z nich czynią. Inaczej je widzą. Czym innym namaszczają. 

I niech każdy żyje jak mu się podoba. Chce być wesoły, niech będzie. Smutny chce być, proszę bardzo. Chce ponarzekać, to niech sobie narzeka. Zużywać na to chce energię, to niech zużywa. Choć ja nie namawiam ;-) to jednak w pełni rozumiem! Wiem, że wiara we własną siłę i własny wpływ musi przyjść w innym dla każdego momencie i żadne wykłady z mojej strony niczego nie zmienią. To trzeba poczuć. Oszukiwanie samej siebie, że jest dobrze, jak dobrze się nam nie wydaje, nie ma sensu. 

Jedyne co ma sens, to spojrzenie na swoje życie z dystansu. Jakby było życiem kogoś innego.Wtedy łatwiej jest widzieć. I wypisanie sobie plusów i minusów. A potem przy każdym minusie zastanowienie się, czy ja jestem w stanie coś z tym zrobić… bo może okazać się, że na przykład jeden z tych minusów aż prosi się o naszą uwagę. A co, jak okaże się że połowa? 

Bo inna kobieta kiedyś powiedziała, że to, co do tych szufladek (naszych dzieci) włożymy przez całe nasze rodzicielstwo, to dokładnie to z nich potem wyjmiemy. 

A ja jeszcze dodam, że tylko raz zdarza się każdy dzień. 

Raz jeden jedyny. 

Tylko raz ten dzień możemy zagospodarować, przebimbać, przepić, przemierzyć, przekłócić się lub prześmiać. 

Tylko raz naprzeciw możemy wyjść lub schować się pod kocem. 

Ludzi nie omijają kłopoty, problemy, załamania, nerwice, katastrofy…choroby, odejścia.

Nie omijają ich także dzikie radości i wielkie uniesienia. Po równo każdy dostaje?

Oczywiście że nie! Tak samo jak po równo nie stara się każdy. 

Nie dbamy po równo i nie martwimy się po równo. Nie zabiegamy i nie oddajemy resztek zdrowia. 

Sprawiedliwie jest? To zależy. Większość pewnie powie że nie. Powie też, że nie jest logicznie i adekwatnie i nie jest proporcjonalnie i nie jest tak jak się marzy…

I można nasz dzień przeznaczyć na to by to roztrząsać. By zastanawiać się i myśleć, że to niesprawiedliwe i takie krzywdzące! I poopowiadać i ponarzekać koleżance.. pokrzyczeć sobie na kogoś jak się akurat nawinie. 

Wyciągnąć wnioski można, że po co się starać jak ten świat i tak niczego nie jest wart! I tak Malinowska będzie wiecznie ładniejsza i będzie jeździć lepszym samochodem bo ma kontakty (może nawet nieetyczne!) z samym prezesem. Po cholerę ja się starać mam.. na nic to!

Tylko, że przy tym należy pamiętać, że ten dzień zdarza się tylko raz.

Z jedną tylko szansą na wszystko i jedną na nic nowego. 

Jedną na to by myśleć o Malinowskiej i jedną by myśleć o samej sobie i swojej rodzinie. 

To my, dziewczyny (i chłopaki) decydujemy co zaprząta nasze głowy! To my porównujemy się wiecznie do kogoś. Próbujemy komuś dorównać, dopędzić, mając w głowie takie szczęściary Malinowskie … i żyjemy bezwiednie ich życiem. Tracąc nasze. Godne przecież pozazdroszczenia jak się głębiej pomyśli :-) 

No ale pewnie to zupełnie nie trafia do tych, którzy uważają, że nasze dni są zbiorem przypadków. Ja tam w przypadki nie wierzę :-) Ale szanuję tych, którzy wierzą, bo przecież każdy z nas jest tak inny … i niech każdy żyje jak chce. 

Miałam już kończyć ale jeszcze parę słów… 

Kiedyś próbowałam sprostać oczekiwaniom innych, żyć goniąc. Obejrzałam się w pewnym momencie, że gonię sama nie wiem co. Bo na pewno nie to co czuję. Na pewno nie to, co jest najważniejsze dla mnie. 

I pomyślałam sobie, że moja rodzina, moje córki przede wszystkim, zasługują na szczerość. Że chcę by były wychowywane w prawdziwości. 

By teoria pokrycie miała w praktyce. Bo mówić mogę i powtarzać i prosić i oczekiwać, że zrozumieją, ale to czynem a nie słowem uczę dziecko tak naprawdę. A wiarygodna nie byłam, ucząc dziewczyny, że najważniejsze w życiu jest życie zgodne z własnym sercem. Że najważniejsze jest, że nam się coś podoba i nie ma sensu przejmować się tym, co inna dziewczynka myśli o twojej nowej opasce. 

Nie byłam wiarygodna zupełnie. A one zasługują na to bym była. I ja zasługuję na to tak samo bardzo. Bo mam jedno życie tylko. I jeden tylko dzień każdego dnia. Z jedną szansą. 

A że rok ma 365 dni … wychodzi na to że życie aż roi się od szans ;-)

Ale niech każdy żyje jak chce - po raz trzeci powtarzam dziś. 

Bo przecież znajdą się wyznawcy teorii, że życie jest złe lub dobre "z urodzenia". Wtedy to już tylko zostaje podeprzeć się łokciami o stół i włączyć telewizor. I tym ludziom życzę żeby los uśmiechnął się do nich gdzieś.. kiedyś… przypadkiem :-)

 A pozostałym życzę zrobienia listy i przyjrzenia się jej :-) 

Dziś oprawa zdjęciowa mojego męża. Ja nie przepadam za śniegiem i nie bardzo lubię marznąć robiąc zdjęcia. On uwielbia. 

Zapraszam was także po wyniki szpilkowego konkursu 
do zakładki KONKURSY :-) 

i.w.

Przypominam że nie wszystkie komentarze, które wpisujecie są widoczne na pierwszy rzut oka. Jeżeli ich nie widać, wciśnijcie na końcu strony "wczytaj więcej". Jak komentarzy jest ponad 100 trzeba kliknąć "wczytaj więcej" dwukrotnie. Moje odpowiedzi też często ukrywają się i dopiero po kliknięciu "wczytaj więcej" wszystko staje się widoczne :-) Jak nie widać opcji komentowania proszę odświeżyć stronę. Więcej informacji w zakładce "problemy techniczne"