jego oczami

On widzi mnie swoimi oczami. Gdy ja w prawo się ustawiam, on z lewej mi zdjęcie robi. 

Gdy mi palec u stopy puchnie i nie mogę szpilek założyć - on mnie kocha w tych śmiesznych sandałach na wielkim przyjęciu. 

I zupełnie inaczej myślimy oboje. Zupełnie inne mamy spojrzenie. Na rzeczy, na sprawy… 

Ja panikuje, on uspokaja, ja język strzępię, on ciszą myśli przekazuje.. aż chciałoby się powiedzieć, że ta jego cisza krzyczy czasem, i czasem jest nie do zniesienia. 

On inny, ja inna. Razem tacy potrzebni sobie. Tacy szczęśliwi na co dzień. Choć czasem "co dzień" nie sprzyja szczęściu i uniesieniu...

Ja widzę piękno zdjęcia, gdzie włosy równe i tusz nierozmazany i gdzie jedna noga prosta przy drugiej. On widzi piękno gdzie indziej. I kocha duszę moją chyba i zdjęcia z duszą moje. 

I zamieszczę te, które on wybrał, bo taką mnie kocha :-) 

Oto ja okiem mojego ukochanego :-) od 12 lat ukochanego i niezmiennie ukochanego. Choć i burze były i sztormy i zbyt ciche dni i … ale przecież zdjęcia być miały a nie opowieści :-) 

To zdjęcie wybrał jako pierwsze. Ja matka, z dziećmi i Redbulem w dłoni.. bo powieki często same opadają ;-)

Taka ja z niewciągniętym brzuchem.. a brzuch ten nosił wszystkie nasze dzieci - wiec kocha ten brzuch mój, którego czasem nie mam siły już wciągać ;-) 

z podwójnym podbródkiem taką

  i zamyśloną

i zapatrzoną, przemęczoną..

 z włosami nie zawsze świeżymi..

i taką z głupawą miną mnie lubi najwidoczniej ;-)

 i uśmiechniętą... 

i wymiętą taka z resztkami trawy we włosach ..

 i taką pomiędzy jedną pozą a drugą 

i romantycznie ujętą 

i zakończył znów na "matce" .. bo mogę być różna i piękna i niepiękna i z makijażem i bez, ubrana ładnie i tak sobie.. a matką będę zawsze, bez względu na wszystko.. bez względu na stronę, w którą zmierza świat.

i.w.

Wszystkie zdjęcia i treści zamieszczone na tym blogu są mojego autorstwa. Zgodnie z Dz.U. z 1994 r. Nr 24 poz.83 mam prawo do ich ochrony i nie wyrażam zgody na ich kopiowanie i rozpowszechnianie.